چند خط از نادر ابراهیمی

فرصتی برای بخشیدن ٬ فرصتی برای از یاد بردن... 

این مهلتی ست که از دست خواهی داد. 

ما ٬

فرصت های گریزنده را چون قاصدک ها به دست باد نشاندیم . 

ما ٬

در «خفاخانه»های ضمیر خویش چیزی را پنهان نگاه داشتیم ؛ 

پنهان و سرسختانه نگاه داشتیم . 

و روزی دانستیم  

ـ و تو نیز خواهی دانست ـ 

که زمان ٬ جاودان بودن همه چیز را نفی میکند . 

پوسیدگی بر هر آنچه پنهان شده است دست می یابد ؛ 

و افسوس به جای می ماند .