خدایا همیشه ممنونتم .

امروز فکر میکردم توی این ایام چه شانسی دارم که همه اشو کشیکم . یه بار هم نمیتونم برم مراسم . صبح دیدم یه ذره خلوته . گفتم از فرصت استفاده کنم و یه زیارت عاشورا بخونم . زیارت عاشورام که داشت تموم میشد پامو گذاشتم زمین که چشمتون روز بد نبینه . چنان دردی توی پام حس کردم که باعث شد فوری برش دارم !  

یه ساعتی گذشت و من خدا رو شکر میکردم که توی این فاصله مریض واسم نیومده . آخه با این پا چطور میرفتم سر مریض ؟!    یه دفعه تلفن رنگ زد . من لی لی کنان رفتم و خدا خدا میکردم که منو نخوان . یه صدای نا آشنا از بخش ارتوپدی بود که گفت یکی از بیمارهای ترخیصیشون سر گیجه داره . ازم خواست که برم ببینمش .   بخش ارتوپدی توی این بیمارستان اینترن ندارند . صدای بچه ها در اومد که "بگو نه . به تو چه ؟"  نمیدونم چی شد که دلم سوخت واسه مریض . اینا که اینترن نداشتند . کی مریضو میدید ؟    گفتم میام . اصلا یادم هم نبود که پامو از درد روی زمین هم نگذاشته ام ! گوشیو گذاشتم . پامو که روی زمین گذاشتم دیدم حتی یه ذره هم درد نداره .   موندم توی حکمت این بهبود ناگهانی . خدا خیلی بزرگه نه ؟ با چه سرعتی رفتم این نور چشمی خدا رو ببینم .   

                        

 خدایا چقدر بنده هاتو دوست داری . خدایا چقدر شرمنده اتم که این همه نافرمانی کرده ام . خدایا ببخشم .  

 السلام علی الحسین  

 و علی علی بن الحسین    

 و علی اولاد الحسین  

 و علی اصحاب الحسین